2022-02-16

hpv در نوزادان

ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV نوعی عفونت قابل انتقال از طریق ارتباط جنسی است. این عفونت ویروسی با بعضی از انواع سرطان ها نظیر سرطان دهانه رحم و گلو ارتباط دارد. این ویروس بسیار شایع است به طوری که اغلب افراد فعال جنسی در مواقعی در معرض این ویروس قرار می گیرند. به طور معمول این ویروس در فرد آلوده نشانه های شدیدی ایجاد نمی کند. با این وجود، برخی از سوش های ویروس پاپیلوما عاملی برای ایجاد انواع مختلف سرطان هستند. تحقیقات نشان می دهد پاپیلوما ویروس مسئول ایجاد ۹۰ درصد سرطانهای گردن و مقعد، ۷۰ درصد از سرطان های واژن و قسمت خارجی اندام تناسلی در زنان،۶۰ درصد سرطان آلت تناسلی مردان می باشد.

اما تغذیه نوزاد با شیر مادر به دلیل احتمال انتقال ویروس از شیر مادر به نوزاد همیشه نگران کننده بوده است! به دلیل فواید بسیار تغذیه با شیر مادر و همچنین به دلیل شیوع بالای ویروس پاپیلوما و خطر ابتلا نوزاد، تاکنون چندین سازمان معتبردستورالعمل هایی رسمی در خصوص تغذیه با شیر مادر در صورت ابتلا مادر به ویروس پاپیلوما تدوین نموده و انتشار داده اند. به طور کلی هیچ سازمانی توصیه نمی کند که مادر، از شیر دادن به نوزاد به دلیل آلودگی به ویروس پاپیلوما خودداری کند! اما بر کسی ارزش غذایی شیر مادر پوشیده نیست! بعضی از مزایای تغذیه با شیر مادر عبارتند از:

کاهش چشمگیر میزان بیماریهای مزمن خاص از جمله دیابت و چاقی در زنان و نوزادان، عفونت کمتر در کودک، کاهش خطر ابتلا به بعضی از انواع سرطان و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی و کلسترول بالا. بر طبق آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، شیر مادر منبع ایده آل تغذیه برای نوزادان است. این سازمان توصیه می کند که شیر مادر تغذیه منحصر به فردی را بدون هیچگونه منبع تغذیه ای برای مدت ۶ ماه فراهم می کند. پس از آن، نوزادان باید تغذیه با شیر مادر را ادامه دهند تا در صورت لزوم حداقل ۱۲ ماه سن داشته باشند. آکادمی اطفال آمریکا تغذیه با شیر مادر را در اغلب مواقع بجز ابتلای مادر به HIV و یا مصرف داروهای خاص، توصیه می نماید. این آکادمی همچنین تأکید می کند تغذیه با شیر مادر مزایای زیادی برای سلامتی به ویژه برای نوزادان آسیب پذیر، بیمار و نوزادان نارس دارد. علاوه بر این، می تواند کاهش هزینه و حفظ سلامت درازمدت را در زنان شیرده به دنبال داشته باشد.

آیا زنان مبتلا به HPV می توانند به نوزادان خود شیر بدهند؟

مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۶ نشان داد که ۴۵ درصد زنان باردار به ویروس پاپیلوما مبتلا بوده اند. خودداری از تغذیه با شیر مادر به علت ویروس پاپیلوما به طور قابل توجه ای باعث کاهش میزان شیردهی می شود. تغذیه با شیر مادر بهترین گزینه برای سلامتی کودک است و می تواند سلامت عمومی را در طول زمان حفظ کند. تحقیقات محدودی در مورد انتقال HPV به نوزادان از طریق شیر مادر انجام شده است. اما در مجموع مطالعات انجام شده نشان می دهند که خطر انتقال پایین می باشد. همه سوش های ویروس پاپیلوما خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی دهند، بنابراین تحقیق در مورد انتقال HPV از شیر مادر در مورد سوش های ویروس پاپیلوما با خطر بالا و انواعی که موجب سرطان می شوند، ادامه دارد.

نتایج بررسی وجود ویروس پاپیلوما در شیر مادر و همچنین انتقال این ویروس از زنان آلوده به کودکان در سال ۲۰۱۱ نشان داد یک سوش خطرناک ویروس پاپیلوما در ۵/۲ درصد نمونه های شیر وجود داشت! اما محققان ویروس پاپیلوما را در کودکان شناسایی نكردند! بنابراین محققین معتقدند تعداد کمی از زنان مبتلا به پاپیلوما ممکن است این ویروس را به شیر خود انتقال دهند و خطر ابتلا به پاپیلوما از شیر مادر بسیار پایین است. همچنین آنالیز نتایج مطالعه ی انجام شده در سال ۲۰۱۲ نتایج مشابهی را نشان داد.

به طور کلی درمانی برای HPV انجام نمی شود، اما اگر ویروس باعث بروز علائم شود، باید معالجه انجام گردد. اکثر افراد مبتلا به HPV هیچ نشانه ای ندارند و معمولا بیماری به طور خود به خود از بین می رود. اگر HPV موجب زگیل های دستگاه تناسلی شود، پزشک درمان را تجویز می کند. در حالی که شیوه های ایمن رابطه جنسی می تواند تاثیری چشمگیری بر روی کاهش انتشار و گسترش ویروس داشته باشد، اما بهترین گزینه برای جلوگیری و پیشگیری از آلودگی به ویروس پاپیلوما، واکسینه شدن علیه ویروس است. کالج تخصصی زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه می کند:

بهتر است واکسن به زنان شیرده ۲۶ ساله و جوان تر، که قبلا واکسینه نشده اند، اختصاص یابد. شایان ذکر است ویروس نهفته در واکسن سبب ایجاد پاپیلوما در شیر مادر نمی شود و پاپیلوما را به نوزاد شیرخوار انتقال نمی دهد.

والدین و مراقبین همچنین باید کودکان خود را –پسر یا دختر – از نظر آلودگی به ویروس پاپیلوما بررسی کنند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) پیشنهاد می کند که کودکان ۱۱ تا ۱۲ ساله در مقابل ویروس پاپیلوما واکسینه شوند.

زناني که نگران خطر ابتلا کودک خود به ویروس پاپیلوما از طریق شير مادر هستند با پزشکي که سابقه بيماري آن ها را می داند، مشاوره نمایند.

تغذیه با شیر مادر برای نوزادان، دارای فواید برای سلامتی بوده که ارزش آن بیشتر از خطرات احتمالی ابتلا به ویروس پاپیلوما از طریق شیر مادر است.

ادامه مطلب

admin

2022-02-09

انواع زگیل تناسلی

انواع مختلفی از زگیل تناسلی وجود دارد و درمان مورد نیاز برای افراد، به نوع و اندازه زگیل ها بستگی دارد. انواع زگیل تناسلی توسط یک ویروس به نام HPV ایجاد می شوند. این عارضه با نام “کاندیلوما” یا “زگیل آلت تناسلی” و “زگیل مقاربتی” نیز شناخته می شود. این زگیل ها معمولاً به شکل توده های همرنگ با پوست، که در ناحیه تناسلی و مقعد یا اطراف آن قرار دارند، مشاهده می شوند. بیشتر زگیل های تناسلی بدون درد هستند و به صورت خوشه ای بروز پیدا می کنند. در صورت مشاهده ی این نوع زگیل ها، باید فرد مبتلا قبل از برقراری رابطه جنسی، تحت درمان قرار گیرد؛ زیرا این عارضه به شدت مسری می باشد.

تشخیص زگیل تناسلی

زگیل تناسلی معمولاً بر اساس شکل ظاهری آن تشخیص داده می شود. پزشک در هنگام معاینه، تمامی توده ها و برجستگی های مشکوک را به دقت بررسی می کند. از آنجایی که ممکن است، زگیل‌ ها روی دهانه رحم یا درون واژن رشد کنند، پزشک می تواند با استفاده از ابزاری به نام اسپکولوم، این نواحی را نیز بررسی نماید. هر چه زگیل تناسلی سریع‌ تر تشخیص داده شود، می‌توان زود تر فرایند درمان آن را آغاز کرد. از این رو، بهتر است در صورت بروز هر گونه علایم مشکوک، در اسرع وقت برای معاینه به پزشک مراجعه نمایید.

زگیل تناسلی در زنان

اشکال مختلف زگیل تناسلی، ممکن است در درون یا اطراف واژن، فرج، مقعد یا نزدیک گردن رحم بروز پیدا کند. در اغلب موارد، زگیل‌ ها بسیار کوچک هستند، و قابل رویت نمی باشند. زگیل‌ های داخل واژن یا مقعد، ممکن است برای فرد احساس ناراحتی ایجاد کنند، یا اصلاً علائم مشخصی از خود بروز ندهند.

زگیل تناسلی در مردان

شیوع زگیل تناسلی در مردان کمتر از زنان می باشد. این نوع زگیل ها اغلب در نوک آلت تناسلی ظاهر می شوند؛ اما به خصوص زمانی که ویروس از طریق رابطه مقعدی انتقال می یابد، ممکن است در اطراف مقعد نیز بروز پیدا کنند. انواع زگیل ها بین یک تا سه ماه پس از عفونت به ویروس HPV ظاهر می شوند. در حدود نیمی از موارد، زگیل روی بدنه آلت تناسلی، و معمولاً درست زیر پوست ختنه‌گاه، بروز پیدا می کند.

بهترین راه تشخیص ابتلا به عفونت HPV، معاینه توسط پزشک می باشد. در صورتی که فکر می‌کنید، ممکن است این عارضه به شما سرایت پیدا کرده باشد، جهت پیشگیری از بروز عوارض خطرناک و جلوگیری از انتقال عفونت به دیگران، در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

بیش از صد سویه مختلف از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد؛ اما تعداد اندکی از این ویروس ها، عامل به وجود آمدن بیشتر انواع زگیل تناسلی (و همچنین زگیل مقعد) می باشند. اکثر زگیل‌های تناسلی توسط سویه های HPV 6 و HPV 11 ایجاد می‌شوند. این زگیل‌ ها معمولاً به مدت 6 ماه رشد می‌کنند، و سپس رشد آن‌ ها متوقف می گردد. سایر سویه های HPV می توانند باعث ایجاد زگیل در پاها یا دستان افراد شوند. انتقال پذیری این نوع زگیل ها، از زگیل تناسلی کمتر می باشد. چند سویه از HPV به عنوان سویه های پرخطر شناخته می شوند؛ زیرا می توانند در ایجاد سرطان های خاصی (مانند سرطان دهانه رهم) نقش داشته باشند.

خونریزی واحساس خارش

ممکن است خوانده باشید، که زگیل تناسلی می تواند “درد خفیف” ایجاد کند و احساس خارش یا خونریزی داشته باشد؛ اما در واقع، این حالت فقط در موارد نادر اتفاق می افتد. (هنگامی که اندازه زگیل از حد خاصی بزرگ‌ تر شود، و یا بر روی زگیل ها خراش ایجاد گردد). در صورتی که فکر می‌کنید، ممکن است به زگیل تناسلی متبلا شده باشید، مساله را با پزشک خود در میان بگذارید. برای پیشگیری از خونریزی، تا حد امکان از تحریک و خراشیدن ناحیه پرهیز نمائید.

آیا ترشحات مردان نرمال است؟

زگیل تناسلی و سرطان

انواعی از ویروس HPV که باعث بروز زگیل تناسلی می گردند، با انواعی از این ویروس که در ایجاد سرطان نقش دارند، متفاوت می باشند. سویه های پرخطر ویروس HPV، که با سرطان دهانه رحم مرتبط هستند، باعث ایجاد توده و زگیل نمی شوند. در نتیجه می‌توان اظهار داشت که زگیل تناسلی، به توده سرطانی تبدیل نمی گردد. انجام دادن مرتب آزمایش پاپ اسمیر برای زنان، از اهمیت بالایی برخوردار است. پزشکان توصیه می‌کنند همه زنانی که در سنین بین 25 الی 64 سال هستند، برای تشخیص ابتلا به عفونت HPV، به طور مرتب آزمایش های غربالگری را انجام دهند. در صورتی که نمی دانید، آزمایش بعدی شما چه موقعی باید انجام گردد، می‌توانید از پزشک خود در این باره سؤال کنید.

زگیل تناسلی و بارداری

در صورتی که اندازه زگیل تناسلی بزرگ باشد، ممکن است در هنگام زایمان مشکلاتی را ایجاد کند.

برخی از روش‌ های درمان این عارضه، برای استفاده در دوران بارداری مناسب نمی باشند.

در صورت بروز هر گونه علائم مشکوک، برای تشخیص و ارائه درمان متناسب، به پزشک یا ماما مراجعه نمایید.

درمان انواع زگیل تناسلی

زگیل تناسلی معمولاً نرم و مرطوب است و در “خوشه های” سه الی چهار تایی مشاهده می شود. با این حال، قابل توجه است که شکل بروز این عارضه، می‌ تواند در افراد مختلف، متفاوت باشد. برخی از افراد فقط یک یا دو زگیل خواهند داشت، در حالی که در برخی افراد دیگر، ممکن است تعداد زیادی زگیل های جدا از هم مشاهده شود. در صورتی که زگیل ها در مراحل اولیه تحت درمان قرار نگیرند، می توانند رشد کنند و خوشه های کوچک تشکیل دهند. این خوشه ها دارای شکلی مشابهه با گل کلم، و همرنگ پوست می باشند.

برخی از انواع زگیل تناسلی، به ویژه انواع کوچکتر، نسبت به سایر انواع آن راحت تر درمان می شوند. به طور مشابه، زگیل‌هایی که روی پوست مرطوب رشد می‌ کنند، نسبت به زگیل‌ هایی که روی پوست خشک قرار دارند، بهتر به درمان پاسخ می‌ دهند. انواع زگیل را می توان با کرم هایی مانند کندیلین (Condyline)، وارتیکون (Warticon) و آلدارا (Aldara) درمان کرد. ممکن است لازم باشد، به یک متخصص پوست مراجعه نمائید و در مورد گزینه‌ های درمانی دیگر مشورت بگیرید؛ به ویژه در مواقعی که زگیل‌ها بسیار بزرگ هستند، تعداد زگیل ها زیاد است، یا با استفاده از این کرم‌ ها علائم بهبود پیدا نکرده اند. درمان های دیگر می تواند شامل برداشتن زگیل توسط جراحی، استفاده از کرایوسرجری (منجمد کردن زگیل به وسیله نیتروژن مایع) یا درمان با لیزر باشد.

ادامه مطلب

admin

2022-01-25

زگیل زبان

زگیل های روی زبان که با نام verruca vulgaris شناخته می شوند، یک بیماری مسری است. شیوع بیماری شایع نیست. اما در تمام کشور های جهان وجود دارد. زگیل روی زبان عمدتا روی افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بوجود می اید. اندازه و تعداد زگیل ها در سنین مختلف فرق دارد. این زگیل ها میتواند در هر سنی رخ دهد ولی بیشتر در سنین کودکی و نوجوانی شایع است.

اکثر افرادی‌که از نظر رابطه جنسی با شرکای مختلف در تماس هستند، در دوره‌ای از زندگی خود به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مبتلا می‌شوند. این عفونت که خود را به‌صورت زگیل نشان می‌دهد، شایعترین عفونت مقاربتی (STI) در جهان به‌خصوص ایالات متحده است. در حال حاضر بیش از ۱۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی وجود دارد و بیش از ۴۰ نوع از آن‌ها می‌توانند بر ناحیه تناسلی، دهان و گلو تأثیر بگذارند.

از آنجایی‌که این ویروس در بیشتر موارد در اثر تماس پوست به پوست منتقل می‌شود، اکثر افراد از طریق رابطه جنسی به زگیل تناسلی مبتلا می‌شوند. درصورتی‌که در حین رابطه جنسی رابطه دهانی نیز برقرار شود، احتمال بروز زگیل دهانی یا زگیل در ناحیه زبان و گلو (Oropharyngeal HPV infection) نیز وجود دارد.

زگیل در واقع ضایعه پوستی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می‌شود. این ویروس برای ایجاد زگیل، رشد سریع سلول‌های لایه خارجی پوست را تحریک می‌کند. در بیشتر موارد، زگیل‌ها روی انگشتان، نزدیک ناخن‌ها یا دست‌ها ظاهر می‌شوند. انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی نیز می‌تواند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی، دهان، زبان و گلو شوند.

آناتومی زبان

زبان یک عضو عضلانی است. سطح قابل رویت بالایی از زبان به عنوان سطح پشتی شناخته شده است. قسمت بیرونی مخملی از لایه پشتی است با توجه به زایده، که سطح بیرونی را پوشش می دهد. بررسی زبان در معاینه فیزیکی شامل، رنگ و ظاهر تغییرات لایه پشتی با بیماریهای مختلف میباشد.

علائم زگیل زبان

نشانه های مرتبط با زگیل زبان :

به راحتی بر روی سطح زبان قابل مشاهده است

گل کلم شکل، ظاهر گوشتی مایل به قرمز

به راحتی به دیگر لایه مخاطی دهان گسترش میابد

به صورت تکی و یا خوشه ای رشد می کند

احساس ناراحتی

مشکل در غذا خوردن، نوشیدن و صحبت کردن

غذاهایی که باعث تحریک زبان هستند خوردنشان با درد همراه می شود

شرایط درمان نشده باعث خونریزی و گسترش به سایر نقاط از حفره دهان.

علل ابتلا

زگیل بر روی زبان نتیجه توسعه عفونت ویروسی خوش خیم است. ارگانیسم مسبب، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. این عفونت می تواند از طریق بوسیدن، رابطه جنسی دهانی و یا سایر فعالیت های مرتبط که در آن تماس پوست به پوست ممکن است گسترش یافته شود. زگیل بر روی زبان و زگیل دیگر در حفره دهان ترکیب با acuminatum زگیل است. تیپ های ویروس HPV که با زگیل زبان در ارتباط هستند انواع 6 و 11 و 12 و 116 هستند. که همگی ار انواع کم خطر HPV میباشند. (قابل توجه عزیزانی که با دیدن زگیل زبان روحیه خود را از دست می دهند.) انواع خاص HPV در زگیل زبان شامل انواع 1، 2، 4، 7 می باشد. که زگیل های مربوط به پا هستند.

درمان زگیل زبان

زگیل های زبانی

زگیل های روی زبان خود به خود محدود می شوند و به مرور زمان از بین میروند. حداکثر زمان برای از بین رفتن خود به خودی زگیل زبان 2 سال میباشد. فردی با سیستم ایمنی ضعیف زگیل در او عود میکند. برخی از داروهای خانگی و درمان دارویی می تواند وضعیت را بهبود ببخشد.

درمان های خانگی

روغن درخت چای

روغن درخت چای خواص ضد عفونی دارد و ممکن است که عامل عفونت را نابود کند. روش استفاده از ان به این صورت است که چند قطره را به یک گلوله پنبه میزنیم و ان پنبه را روی زگیل قرار می دهیم. این کار را باید چند بار در روز تکرار کرد.

پوست موز

پوست موز را باید روی زبان به ارامی مالش بدهیم و این کار را چندین روز تکرار باید بشود تا به نتیجه رسید.

سیب زمینی خام

تکه های سیب زمینی را برش بدهید و به ارامی روی زگیل زبان برای چند دقیقه مالش بدهید. این کار باید در چند نوبت در روز انجام بشود. اثر بخشی سودمند این روش در عرض 2 هفته مشخص می شود.

آلوئه ورا

دارای خاصیت تسکین دهنده است، بنابراین ناراحتی همراه با زگیل بر روی زبان را می توان با استفاده از ژل آلوئه ورا بر روی زبان به حداقل رساند و کمک می کند تا به بهبود سریع .

سیر

سیر مثال خوب از عامل ضد میکروبی طبیعی است و دارای خواص ضد ویروسی است. سیر له شده را روی زگیل قرار بدهید و این روش بسیار سریع می باشد.

درمان دارویی

برخی از عوامل موضعی در داروخانه، که دارای اثر متوسط تا درمان زگیل بر روی زبان میباشد در دسترس هستند. این دارو ها شامل اسید سالیسیلیک و cantharidi هستند. برخی داروهای ضد ویروسی ممکن است توسط دکتر تجویز شود.

درمان جراحی

روش جراحی نیز می تواند قابل استفاده برای برداشتن زگیل بر روی زبان باشد، که شامل کرایوتراپی و جراحی با لیزر است. در کرایوتراپی، نیتروژن مایع استفاده می شود

در عمل جراحی لیزر برای حذف زگیل از اشعه لیزر استفاده می شود .

پیشگیری

HPV یک ویروسی است که از طریق اندام تناسلی انتقال میابد. داشتن رابطه محافظت شده و مطمئن بهترین روش برای جلوگیری از این بیماری استمشاهدات حاکی از ان است که 7 تا 10 درصد مردم جهان مبتلا به زگیل زبان هستند. حدود 23% درصد از موارد عود در عرض 2 ماه داشتند و 30% از موارد در عرض 3 ماه خوب شدند. و 65 تا 78 درصد موارد هم بعد ا زدو سال خود به خود خوب می شوند.

ادامه مطلب

admin

2022-01-18

طبق آمار 33 تا 63 درصد از افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس پوستی؛ علائمی را در ناحیه تناسلی هم تجربه می کنند که به آن پسوریازیس تناسلی گفته می شود. اگرچه هیچ درمان قطعی برای پسوریازیس تناسلی وجود ندارد، اما افرادی که علائم متوسط تا شدید مانند خارش یا سوزش دارند، می توانند با استفاده از داروهای بیولوژیکی بیماری خود را کنترل کنند.

اگر دارای بیماری پسوریازیس هستید و آن را در ناحیه تناسلی خود نیز مشاهده می کنید، حتما باید با متخصص پوست خود این موضوع را در میان بگذارید. لازم است بدانید که لزوما افراد خاصی به پسوریازیس تناسلی مبتلا نمی شوند و هر کسی در زندگی خود میتواند این عارضه را تجربه کند.

پسوریازیس ناحیه تناسلی

بیماری پسوریازیس تناسلی چیست؟

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است که باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته و برجسته، به رنگ قرمز یا بنفش بر روی پوست می شود. حال اگر این لکه های برجسته و پوسته شده روی ناحیه تناسلی ایجاد شوند، به آن پسوریازیس تناسلی می گویند. منظور از نواحی تناسلی که در آنها می توان این عارضه را مشاهده کرد، دهانه ولو، واژن، آلت تناسلی مردان و کشاله های ران می باشد.

اگرچه علت دقیق پسوریازیس تناسلی ناشناخته باقی مانده است، اما ناهنجاری در سیستم ایمنی و عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند. در افراد مبتلا به پسوریازیس؛ سلول‌های پوستی به طور معمول با سرعت سریع تری ایجاد می شوند و این سلول‌ها در سطح پوست به ضایعات پوسته‌دار یا پلاک‌ها تبدیل می‌شوند که زبر، حساس و خشک هستند.

علائم و نشانه ها

پسوریازیس تناسلی به دلیل افزایش حساسیت در این ناحیه می تواند باعث ناراحتی مداوم زنان، مردان یا کودکان شود. به طور کلی، پسوریازیس مانند لکه هایی در قسمت های مختلف پوست به رنگ قرمز با پوسته های ضخیم و براق به نظر می رسند. هنگامی که در ناحیه تناسلی ایجاد می شود، لکه ها ممکن است قرمز روشن باشند، اما شما معمولا فلس های آن را نمی بینید. هنگامی که در چین‌های پوست مثلا در کشاله ران ایجاد می شوند، به عنوان پسوریازیس معکوس شناخته شده و ممکن است رنگ آن بیشتر قرمز مایل به سفید یا قرمز مایل به خاکستری باشد. پوست در این هنگام پوست ممکن است ترک خورده و دردناک شود که در برخی موارد منجر به خونریزی می شود. هنگامی که پسوریازیس در چین‌های پوستی رخ می‌دهد، می‌تواند بسیار شبیه عفونت قارچی به نظر برسد. اندام تناسلی یک ناحیه بسیار حساسی است، بنابراین پسوریازیس تناسلی در این ناحیه می تواند باعث خارش، سوزش و ناراحتی شود. حتی می تواند بسیار دردناک باشد. بسیاری از موارد می توانند علائم را تشدید کنند، از جمله:

لباس تنگ

دستمال توالت زبر

محصولات بهداشتی

هر چیزی که به پوست شما ساییده یا باعث اصطکاک شود، از جمله فعالیت جنسی

در مواردی ممکن است پسوریازیس با بیماری زگیل تناسلی به اشتباه گرفته شود که پزشک طی یک جلسه معاینه به راحتی تشخیص می دهد.

انواع پسوریازیس تناسلی

انواع پسوریازیس

گونه های مختلفی از این بیماری وجود دارد که افراد نسبت به عوامل مختلف به آنها مبتلا می شوند. که عبارتند از:

پسوریازیس معکوس

پسوریازیس معکوس شایع ترین نوع پسوریازیس است که کشاله ران و ناحیه تناسلی را درگیر می کند. این نوع باعث ایجاد لکه های مسطح، خشک، قرمز یا بنفش بر روی پوست می شود. پسوریازیس معکوس اغلب نسبت به انواع دیگر دردناک تر است. نواحی آسیب دیده پوست ممکن است احساس درد و خارش داشته باشند.

پسوریازیس پلاکی

یکی دیگر از شایع ترین انواع؛ پسوریازیس است. به طور مثال از هر 10 نفر مبتلا به این بیماری 8 نفر آنها به این نوع مبتلا هستند. ممکن است بشنوید که پزشکان آن را “پسوریازیس ولگاریس” می نامد.

پسوریازیس روده ای

نوع روده ای اغلب در کودکان یا جوانان شروع می شود و این مورد در کمتر از 2 درصد موارد اتفاق می افتد. پسوریازیس روده ای باعث ایجاد لکه های کوچک صورتی مایل به قرمز روی پوست شما می شود. آنها اغلب بر روی قسمت های زیر ظاهر می شوند:

تنه

بالای بازوها

ران

پوست سر

این نوع پسوریازیس ممکن است طی چند هفته حتی بدون درمان از بین برود. با این حال، برخی موارد سرسخت‌ تر هستند و نیاز به درمان دارند.

عوامل خطر

تقریباً تعداد یکسانی از مردان و زنان به پسوریازیس مبتلا می شوند. طبق گفته بنیاد ملی پسوریازیس، حداقل 10 درصد از افراد یک یا چند ژن مشابه را به ارث می برند که در نهایت می تواند منجر به این بیماری شود. در نتیجه می توان گفت این بیماری تا حدودی ارثی هم میتواند باشد. تنها 2 تا 3 درصد از جمعیت به این عارضه مبتلا می شوند، اما یک سوم افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی یکی از اعضای خانواده آنها به این بیماری مبتلاست. همچنین این عارضه می تواند در افراد از هر قومیتی رخ دهد، اگرچه شیوع آن متفاوت است. به عنوان مثال، 3.6 درصد از مردم قفقاز به این عارضه مبتلا هستند و تنها 1.9 درصد از مردم آفریقایی آمریکایی به آن مبتلا هستند. برخی از افراد نیز از قبل به این بیماری مبتلا هستند و اگر در معرض محرک قرار بگیرند، عارضه نمایان می شود. محرک های احتمالی پسوریازیس تناسلی عبارتند از:

عفونت های قبلی، مانند گلودرد استرپتوکوکی و عفونت های پوستی

صدمات وارده به پوست، مانند بریدگی یا خراشیدگی، نیش حشره یا آفتاب سوختگی شدید

استرس و سایر عوامل محیطی

هوای سرد

سیگار کشیدن

نوشیدن الکل به مقدار زیاد

برخی از داروها، از جمله لیتیوم، داروهای فشار خون بالا، داروهای ضد مالاریا و یدیدها

تماس با برخی از محرک ها ممکن است باعث تشدید علائم شود. این عوامل تحریک کننده عبارتند از:

ادرار

مدفوع

لباس های تنگ

درمان پسوریازیس ناحیه تناسلی

بستگی به شرایط شما، ممکن است روش های مختلفی برای درمان انجام شوند. که عبارتند از:

درمان با روش های پزشکی با دارو و پماد

اگر پزشک تأیید کند که به بیماری پسوریازیس تناسلی مبتلا هستید، روش های درمان مختلفی را ممکن است پیشنهاد کند. پمادها و کرم های موضعی قوی می توانند خارش و ناراحتی را کاهش دهند. در برخی موارد، پزشک ممکن است کرم‌های استروئیدی موضعی را توصیه کند. برخی از داروهای بدون نسخه یا مرطوب کننده های پوستی هم می توانند مفید باشند. البته قبل از استفاده از آنها حتما باید با پزشک مشورت کنید.

روش های خانگی

اگر متوجه ایجاد بثورات در ناحیه تناسلی خود شدید، این نکات ممکن است به جلوگیری از بدتر شدن آن کمک کند:

از محصولات بهداشتی عطری استفاده نکنید.

قسمت های تناسلی خود را تمیز نگه دارید.

استفاده از یک حوله نرم پس از حمام کردن یا دوش گرفتن برای خشک کردن ناحیه.

از دستمال توالت نرم و با جذب بالا آب استفاده کنید.

از پوشیدن شلوار یا لباس زیر تنگ خودداری کنید.

سعی کنید بیشتر از لباس های گشاد و نخی استفاده کنید.

همچنین با اصلاح رژیم غذایی می توانید به جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کنید:

کاهش دادن مصرف الکل.

خوردن پروتئین های بدون چربی مانند سالمون، میگو، گردو و سویا.

از غذاهای محرک مانند لبنیات، گوشت قرمز و غذاهایی با چربی اشباع بالا استفاده نکنید.

اگر دارای چاقی مزمن یا اضافه وزن هستید، حتما به فکر رژیم لاغری باشید.

ادامه مطلب

admin

2022-01-09

این روش برای بررسی دهانه رحم ، واژن و ولو با وسیله مخصوص جراحی به نام کولپوسکوپ بوده که در انگلیسی با اصطلاح Colposcopy و kol-POS-kuh-pee نام برده می شود.

این روش معمولاً زمانی انجام می شود که نتایج آزمایش پاپ اسمیر (تست غربالگری برای شناسایی سلولهای غیر طبیعی دهانه رحم) غیر عادی باشد. کولپوسکوپ یک میکروسکوپ بزرگ و الکتریکی با نور شدید است که به پزشک کمک می کند تا دهانه رحم شما را کاملا واضح و در ابعاد بزرگتر ببیند.

اگر پزشک بافتی غیرطبیعی در دهانه رحم مشاهده کند، نمونه برداری از بافت یا همان بیوپسی انجام می دهد. به روش بازیابی نمونه بافت از داخل دهانه رحم ، کورتاژ درون رحمی (ECC) گفته می شود. نمونه ها برای بررسی توسط پاتولوژیست به آزمایشگاه ارسال می شوند.

می توان گفت این آزمایش خیلی سریع انجام شده و فرد هیچ احساس ناخوشایندی را حس نمی کند.

علت انجام کولپوسکوپی چیست؟

متخصص در موارد زیر کولپوسکوپی را پیشنهاد می دهد:

اگر نتیجه تست پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد.

اگر مراجعه کننده بعد از مقاربت خونریزی داشته باشد.

اگر زائده یا رشد غیرطبیعی در دهانه رحم ، ولو یا واژن مشاهده شود.

همچنین برای تشخیص عارضه های زیر از کولپوسکوپی استفاده می شود:

تشخیص شروع درمان زگیل تناسلی

التهاب دهانه رحم (سرویکس)

سلول های غیرطبیعی دهانه رحم ، یا پیش سرطانی، سرطان دهانه رحم ، واژن یا ولو

آمادگی قبل از انجام کولپوسکوپی

این آزمایش در زمان خیلی کوتاهی انجام می شود ولی باید پیش از انجام آن به چند نکته توجه کنید:

از پزشک خود بخواهید تا آزمایش را با جزئیات کامل برای شما توضیح دهد.

اگر باردار هستید یا احتمال حاملگی وجود دارد، فراموش نکنید که به دکتر اطلاع دهید.

زمان انجام کولپوسکوپی را به هنگامی موکول کنید که خونریزی شدید عادت ماهانه ندارید. خونریزی قطره ای زمان اوایل پریود یا اواخر آن مشکلی ندارد. ولی این مورد را زمانی که برای تعیین وقت به پزشک مراجعه کردید، بپرسید.

پیش از آزمایش دوش واژینال انجام ندهید، از تامپون استفاده کنید یا 24 تا 48 ساعت قبل از روز آزمایش رابطه جنسی داشته باشید.

بعضی از پزشکان مسکن خفیف بدون نسخه را قبل از آزمایش در صورت انجام بیوپسی توصیه می کنند. قبل از روز آزمون این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

برای راحتی ، مثانه و روده خود را قبل از آزمایش خالی کنید.

کولپوسکوپی چگونه انجام می شود؟

کولپوسکوپی معمولاً در مطب پزشک انجام می شود و 10 تا 20 دقیقه طول می کشد. به علاوه به بیهوشی نیاز ندارد. کارهایی که پیش از آزمایش انجام می شوند عبارتند از:

همانند معاینه لگن یا تست پاپ اسمیر، به پشت دراز کشیده و پاها را دو طرف تخت ژنیکولوژی (تخت معاینه زنان) قرار دهید.

پزشک کولپوسکوپ را در فاصله چند سانتی متر از ولو قرار داده و یک اسپکولوم را در واژن می گذارد. اسپکولوم دیواره های واژن شما را باز نگه می دارد تا پزشک بتواند دهانه رحم را به خوبی ببیند.

دهانه رحم و واژن با پنبه و محلول سرکه پاک می شود تا مخاط از بین بروند و سلول های غیر طبیعی به صورت برجسته ظاهر شوند.

کولپوسکوپ به داخل بدن شما برخورد نمی کند. پزشک ممکن است از مناطقی که مشکوک به نظر می رسند عکس یا نمونه برداری کند.

پس از بیوپسی ، اغلب محلولی استفاده می شود که به کنترل خونریزی کمک می کند. این محلول مونسل نامیده می شود و اکثرا باعث ترشحات تیره می شود که بعد از انجام این عمل و به مدت چند روز قهوه ای مانند به نظر می رسد.

آیا کولپوسکوپی درد دارد؟

برخی از زنان از ورود اسپکولوم به داخل واژن احساس ناخوشایندی دارند. یا بعضی دیگر احساس سوزش ناشی از محلول سرکه را ناراحت کننده می دانند. اگر در طول آزمایش احساس اضطراب کردید ، تمرکز خود را روی نفس کشیدن های آرام و عمیق بگذارید تا حس آرامشتان باز گردد. در کل این آزمایش دردناک نیست.

آیا بیوپسی همراه با کولپوسکوپی انجام می شود؟

اگر پزشک برای شما بیوپسی یا همان نمونه برداری تجویز کرده است، انجام کولپوسکوپی بعد از آن کاملا بستگی به تشخیص وی دارد.

نمونه برداری از دهانه رحم

انجام کولپوسکوپی به طور کلی بدون درد است ، اما نمونه برداری از دهانه رحم ممکن است در برخی از خانم ها گرفتگی ، ناراحتی ، خونریزی و درد ایجاد کند. پزشک شما ممکن است پیشنهاد کند که 30 دقیقه قبل از عمل از مسکن استفاده کنید. همچنین ، پزشک می تواند قبل از نمونه برداری ، دهانه رحم را بی حس کند.

نمونه برداری از واژن

اگر نمونه برداری از ناحیه واژن انجام شود، فرد به ندرت آن را حس می کند ، بنابراین در طی بیوپسی احساس درد نخواهی داشت. قسمت تحتانی واژن احساس بیشتری دارد و معمولا پزشک قبل از اقدام به نمونه برداری از بی حسی موضعی در آن قسمت استفاده می کند.

خطرات یا عوارض کولپوسکوپی

عوارض و خطرات ناشی از کولپوسکوپی و بیوپسی حداقل است ، اما در موارد نادر ممکن است منجر به اتفاقات زیر شود:

درد لگن

تب یا لرز

خونریزی زیاد یه خونریزی مداوم که بیش از دو هفته طول می کشد

عفونت به شکل ترشحات واژینال، زرد رنگ یا بوی بد از واژن

در صورت بروز هر یک از این علائم ، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید.

کولپوسکوپی و بیوپسی برای زنان باردار مشکلی ایجاد نمی کند.

تفسیر جواب آزمایش کولپوسکوپی

اگر نتیجه آزمایش را به موقع دریافت نکردید، از طریق مراجعه به پزشک خود پیگیری کنید. نتایج به شما کمک می کند تا تشخیص دهید آیا به آزمایشات اضافی یا درمان نیاز دارید یا خیر. اگر نتایج آزمایش عارضه ای را نشان ندهند، ممکن است پزشک آزمایشات دیگری تجویز کند تا دلیل ناهنجاری در تست پاپ اسمیر را متوجه شود. یا ممکن است درخواست دهد تا نتایج مجددا بررسی شوند.

ادامه مطلب

admin

2022-01-08

واکسن HPV

برای ساخت واکسن بر علیه ویروس پاپیلومای انسانی با روش بیوتکنولوژی نوترکیب پوسته (Shell) خالی تشکیل می شود که شکل سه بعدی ویروس را شبیه سازی می کند. واکسن حاوی DNA نبوده و ترکیبات جیوه نیز ندارد. واکسن، پروتئین نوترکیب LI، پروتئین ماژور کپسید است که اختصاصی تایپ بوده و پارتیکل های مشابه ویروس (Virus like particles) را ایجاد می کند و می تواند سطوح بالاتر آنتی بادی های نوترولیزان نسبت به عفونت طبیعی HPV ایجاد کند. در حال حاضر سه نوع واکسن، دو ، چهار و 9 ظرفیتی، بر علیه ویروس پاپیلومای انسانی در دسترس است و هر سه واکسن در برابر تایپ های 16 و 18 ویروس، که عامل 70% کانسرهای سرویکس هستند، فرد را محافظت می کنند. واکسن چهار ظرفیتی همچنین در برابر تایپ 6 و 11 که عامل 90% زگیل های ژنیتال هستند نیز پوشش مناسب ایجاد می کند. نسل دوم واکسن های بر علیه ویروس پاپیلومای انسانی (واکسن 9 ظرفیتی) نیز اخیرا به بازار آمده است.

اگر واکسن HPV قبل از تماس با ویروس (قبل از شروع فعالیت جنسی) تجویز گردد مفید تر خواهد بود. به عبارت دیگر نوجوانان و بالغین جوانی که هنوز از نظر جنسی فعال نیستند از مزایای کامل واکسن سود می برند. هرچند افراد فعال از نظر جنسی ممکن است با یک یا چند تایپ HPV آلوده شوند ولی چون درصد کمی از آن ها همزمان به دو تایپ 18 و 16 و یا تایپ های 6 و 11 مبتلا می گردند بنابراین چنین افرادی (افراد دارای سابقه تماس جنسی یا افراد در سنین بالاتر) نیز از مزایای نسبی واکسن نفع خواهند برد.

پروتکل واکسیناسیون بر علیه HPV

واکسن HPV دو ظرفیتی سرواریکس (Cervarix) و چهار ظرفیتی گارداسیل (Gardasil) برای استفاده در دختران/زنان از سن 12-11 تا 26 سال در نظر گرفته شده اند. بر طبق توصیه ACIP (Advisory CDC Committee on Immunization Practices) واکسیناسیون HPV می تواند از 9 سالگی نیز آغاز گردد. هرچند واکسیناسیون روتین در سن 12-11 سال توصیه می شود ولی نوجوانان بزرگتر و بالغین جوان نیز از دریافت واکسن می توانند سود ببرند. واکسن گارداسیل برای استفاده در پسران/مردان از سن12-11 تا 21 سال در نظر گرفته شده است در حالیکه واکسن سرواریکس در مردان توصیه نمی گردد. در اکتبر 2016، CDC توصیه نمود در نوجوانان سالم که واکسیناسیون HPV را قبل از 15 سالگی آغاز کرده اند دریافت دو دوز واکسن ، که با فاصله 6 تا 12 ماه تجویز می گردد کافی است (0 ، 6-12 ماه). در مواردی که واکسیناسیون HPV در سنین 26-15 سال آغاز شود نیاز به دریافت 3 دوز واکسن به صورت 0، 2-1 و 6 ماه است. چنین برنامه ای (پروتکل سه دوزی) در افراد مبتلا به نقض ایمنی نیز در سنین 26-9 سال توصیه می گردد. در هیچ سنی قبل از تجویز واکسن انجام پاپ اسمیر، بررسی آنتی بادی HPV و یا بررسی تایپ های پرخطر HPV توصیه نمی شود.

برنامه واکسیناسیون بالغین

واکسن HPV در زنان جوان تا 26 سال و در مردان جوان تا 21سال توصیه می کردد ولی در مردان هموسکسوال و بایسکسوال (bisexual) تا 26 سال نیز توصیه به تجویز این واکسن می شود. همچنین بالغین جوان ترنسجندر (transgender) ، افراد مبتلا به نقص ایمنی مانند بیماران HIV مثبت، بیماران پیوندی، مبتلایان به نئوپلاسم و ….. نیز تا 26 سال می توانند واکسن را دریافت نمایند. از آنجا که واکسن HPV به صورت ساب یونیت می باشد می توان آن را به افراد ایمونو ساپرس نیز تجویز کرد هرچند پاسخ ایمنی و تاثیر واکسن در آنها ممکن است کمتر از افراد سالم باشد. زنان بالغ کمتر از 26 سال سن و مردان تا 21 سالگی که واکسن HPV را قبل از 15 سالگی دریافت نموده اند و فاصله دریافت 2 دوز واکسن آن ها کمتر از 5 ماه بوده واکسینه محسوب نمی گردند و باید یک دوز اضافی واکسن را دریافت نمایند. تجویز واکسن به زنان در زمان شیردهی بلامانع است. لازم است زنان و مردان قربانی آزار جنسی ، در صورتی که قبلا واکسن را دریافت نکرده باشند، واکسن HPV را تا سنین توصیه شده دریافت نمایند.

واکسیناسیون HPV در زنان 45-27 سال

هنوز نتایج مطالعات در خصوص تاثیر واکسن در سنین 45-27 سال متناقض بوده و بررسی های بیشتری در این خصوص لازم است انجام گیرد. در این خصوص توجه به دیدگاه افراد، قیمت واکسن، اطلاعات و یافته های موجود بر روی تاثیر واکسن در این گروه سنی خاص و خطر تماس آینده با HPV، همگی باید در نظر گرفته شده و ارزیابی شوند که منوط به زمان و مطالعات بیشتر در این خصوص می باشد.

مدت زمان حفاظت واکسن

بخش ایمونوژن واکسن HPV یک VLP (Virus Like Particle) فاقد DNA است. LI VLP بسیار ایمونوژن بوده و در بیش از 99% گیرندگان واکسن پاسخ آنتی بادی مناسب را یک ماه بعد از تکمیل دوره واکسیناسیون ایجاد می کند. واکسن می تواند حفاظت کافی طولانی مدت ایجاد نماید بنابراین می تواند مقرون به صرفه نیز باشد. در حال حاضر هیچ ارتباطی بین تیتر آنتی بادی و میزان حفاظت واکسن HPV مشاهده نشده است. در افرادی که با تایپ 16 و 18 ویروس آلوده نشده اند واکسن HPV می تواند 100-96% از وقوع CINI تا CIN3 ناشی از این 2 تایپ جلوگیری نماید. میزان تاثیر دو واکسن گارداسیل و سرواریکس بر روی آدنوکارسینوم سرویکال insitu مرتبط با تایپ 16و 18 ویروس به ترتیب 97% و 93% است. واکسن هیچ نوع تاثیری بر روی پیشرفت بیماری یا حذف عفونت قبلی HPV ندارد. عفونت قبلی با یک تایپ HPV سبب کاهش تاثیر واکسن بر روی سایر تایپ های HPV نمی گردد. این واکسن نیاز به دوز یادآوری (بوستر) ندارد.

نسل دوم واکسن های HPV

واکسن 9 ظرفیتی شامل پوشش برای تایپ های 16 و 18 و پنج تایپ پرخطر دیگر (31, 33 45, 52 و 58) همین طور تایپ های کم خطر 11 و 6 است. این پوشش افزوده شده برای 5 تایپ پرخطر می تواند در برابر 15% دیگر از کانسرهای سرویکس حفاظت ایجاد کند به عبارت دیگر واکسن 9 ظرفیتی می تواند میزان پیشگیری از کانسر سرویکس را از تقریبا 70% با واکسن های قبلی به 90% برساند.

عوارض ناشی از واکسن

اغلب این عوارض، خفیف و موضعی هستند. در مواردی که بیمار مبتلا به یک بیماری تب دار حاد با شدت متوسط یا شدید، بهتر است واکسیناسیون تا بهبود علایم به تعویق بیفتد. در اشکال خفیف عفونت تنفسی یا گوارشی، ممنوعیتی برای واکسیناسیون HPV وجود ندارد. واکنش شدید آلرژیک به اجزای واکسن یا دوز اول واکسن، ممنوعیت یا کنتراندیکاسیون دریافت دوز بعدی واکسن است. چون سرنگ آماده تزریق (prefilled) سرواریکس حاوی لاتکس است بنابراین واکنش آنافیلاکتیک به لاتکس نیز ممنوعیت برای دریافت واکسن HPV دو ظرفیتی محسوب می شود. اطلاعات در مورد واکسن HPV در دوره بارداری اندک است. هر چند این واکسن با عوارض جانبی برای مادر یا جنین در طول بارداری همراه نیست اما بهتر است واکسن در این دوران استفاده نگردد. تست بارداری قبل از انجام واکسیناسیون ضرورتی ندارد. اگر خانمی بعد از شروع دوره واکسیناسیون پی به بارداری خود برد هیچ اقدامی نیاز نیست اما تجویز سایر دوزهای واکسن تا پایان دوره بارداری باید به تعویق افتد.

ادامه مطلب

admin

2022-01-05

درمان دارویی با توجه به نوع زگیل تناسلی و ناحیه ایجاد شده تجویز می شود. درمان زگیل تناسلی می تواند به صورت شیمیایی یا دارویی خاص موضعی باشد که پزشک داروهایی را برای فرد تجویز می نماید و بهتر است این نوع داروها توسط پزشک برای بیمار انجام شود و فرد مبتلا به این ویروس خود این گونه داروها را استفاده نکند زیرا این داروها سوزاننده هستند می تواند سبب سوختگی پوست اطراف ضایعات شود و اسکارهای ناخوشایندی را بر روی پوست خود به جای بگذارید. قابل توجه است بدانید که این نوع درمان به نسبت دیگر روش های درمانی کمی طولانی تر خواهد بود و تا چند ماه طول می کشد.

درمان دارویی زگیل تناسلی

محلول اسید سالیسیلیک

محلول اسید سالیسیلیک از ترکیب دو ماده اسید و سالیسیلیک تولید شده است و با دارا بودن خاصیت اسیدی می تواند نقش عمده ای در حل کردن و از بین بردن زگیل ها داشته باشد. این دارو را می توان برای 12 هفته و روزانه یک الی دو بار استفاده نمود. توجه داشته باشید که استفاده از این محلول ممکن است همراه با احساس سوزش باشد و تحمل آن برای همه افراد به خصوص کودکان مشکل باشد. برای استفاده از این پماد ابتدا نواحی زگیل‌ها را شسته و خشک کنید. سپس محلول را بر روی ضایعات زگیل استعمال نمایید. از تماس این محلول با نواحی حساس بدن مانند واژن، چشم ها، دهان، بینی اجتناب نمایید، زیرا ممکن است باعث ایجاد سوزش شود. برای نتیجه گیری از این درمان به چندین هفته زمان نیاز است.

عوارض اسید سالیسیلیک

از عوارض محلول اسید سالیسیلیک می توانیم به این موارد اشاره کنیم :

تحریک منطقه

سوزش

خارش

التهاب

در صورت سابقه حساسیت به داروهای سالیسیلات (آسپرین، بروفن، ناپروکسن) از مصرف این دارو خودداری نمایید. همچنین مصرف این محلول زگیل تناسلی به بیماران قلبی و مادران باردار و افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی شود.

پماد پودوفیلین

پودوفیلین یکی از انواع پماد زگیل تناسلی است. این دارو دارای خاصیت آنتی بیوتیکی است و با ایجاد نکروز موضعی فعالیت ویروس HPV یا همان عامل زگیل تناسلی را متوقف می نماید. در واقع این پماد می تواند عمل تکثیر سلولی را متوقف نماید.

عوارض پودوفیلین

از عوارض پودوفیلین می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم :

سوزش در محل

درد و التهاب

عوارض گوارشی، خونی و عصبی

پماد آلدارا

پماد آلدرا

آلدرا اصلاح کننده پاسخ ایمنی است. و در واقع قدرت سیستم ایمنی بدن را افزایش می دهد. این دارو جهت درمان زگیل‌های تناسلی کاربرد دارد. این داروی موضعی تنها جهت استفاده بزرگسالان و کودکانی با حداقل 12 سال سن کاربرد دارد. همزمان با مصرف این دارو از تماس جنسی بپرهیزید، زیرا که این پماد زگیل تناسلی می تواند موجب تضعیف کاندوم و دیافراگم گردد. مدت زمان استفاده از این دارو 16 هفته تعیین شده است، و فرد بیمار می‌تواند با مشورت پزشک 3 بار در هفته یک روز در میان از این دارو استفاده نماید. بهترین زمان برای مصرف این داروی زگیل تناسلی شب ها و قبل از خواب است. برای مصرف ناحیه مورد نظر را شسته و خشک کنید و سپس پماد را اعمال نمایید. باید حداقل 6 الی 10 ساعت این دارو بر روی زگیل ها بماند و صبح روز بعد شسته شود. بعد از استعمال پماد می توانید ناحیه مورد نظر را با گاز بپوشانید و باید از پوشیدن لباس زیر با الیاف غیر طبیعی خودداری نمایید.

پماد سینکاتچینز

درمان زگیل تناسلی با پماد سینکاتچینز یکی از روش های موثر در درمان این بیماری است. از این پماد می توان جهت درمان زگیل‌های داخلی، خارجی و زگیل های مقعد استفاده نمود. اما از مصرف این پماد بر روی نواحی مرطوب ناحیه مثل واژن خودداری نمایید. مدت زمان استفاده از این پماد 4 ماه و 3 بار در روز است. اما در صورتی که بهبودی در روند درمان حاصل نشود، باید از درمان های جایگزین برای بهبودی بیماری استفاده نمود.

عوارض پماد سینکاتچینز

در حدود یک پنجم از افرادی که از این پماد استفاده می کنند؛ دچار عوارض آن می شوند. عوارض این دارو به این شرح است.

التهاب و سرخی پوست

خارش

سوزش

درد

در برخی موارد نادر درمان زگیل تناسلی با پماد سینکاتچینز موجب بروز عوارضی می شود؛ که این عوارض عبارتند از :

متورم شدن غدد لنفاوی

التهاب واژن، فرج و ختنه گاه

زخم

محلول پودوفیلاکس

درمان زگیل تناسلی با محلول پودوفیلاکس از درمان های موثر برای از بین بردن ضایعات این بیماری بر روی سطح پوست است. یعنی باید از مصرف دارو بر روی نواحی مخاطی بدن مثل دهان، مجرای تناسلی و واژن بپرهیزید. این دارو به دو شکل محلول و ژل قابل دسترس است. مدت زمان استفاده از این پماد 3 روز، صبح و عصر تعیین شده است.

عوارض محلول پودوفیلاکس

از عوارض احتمالی این محلول می توانیم به این موارد اشاره کنیم :

سردرد

التهاب پوست

سوزش

خارش

در صورت بروز عوارض مصرف دارو را متوقف نمایید. از مصرف این داروی زگیل تناسلی در دوران بارداری و شیردهی بپرهیزید. از تماس جنسی در زمان مصرف و تا بهبودی کامل اجتناب نمایید.

پماد فرمالدئید

این پماد نوعی داروی شیمیایی است که در درمان زگیل های تناسلی نقش دارد. این دارو باید تنها بر روی زگیل ها استعمال شود. این پماد زگیل تناسلی باید طولانی مدت مصرف شود و مدت زمان استفاده از آن یک الی دو بار در روز تعیین شده است.

عوارض پماد فرمالدئید

از عوارض این پماد زگیل تناسلی می توانیم به این موارد اشاره کنیم :

تحریک و التهاب پوست

درد

خارش و سوزش

همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم همه زگیل های تناسلی با پماد و محلول درمان نمی شوند و حتی در مواقعی بطور موقت بهبود می یابند و بعد از مدتی در همان محل یا اطراف آن زائده های جدیدی نمایان می شوند.

درمان زگیل تناسلی با کرایوتراپی

فریز کردن یا کرایوتراپی یکی از روش های درمان زگیل ناحیه تناسلی خارجی یا ویروس اچ پی وی می باشد. این روش درمانی ممکن است طی چند جلسه انجام شود و معمولا فریز کردن به دو صورت مایع و گاز انجام می گردد.

درمان زگیل تناسلی با کوتریزاسیون

سوزاندن یا کوتریزاسیون یکی دیگر از روش های درمان این بیماری به شمار می آید. این روش درمان همانطور که از اسم آن پیداست با سوزاندن ضایعه صورت می گیرد و همین امر ممکن است پوست ناحیه مورد نظر پس از درمان به صورت اسکار باقی بماند و سوزاندن زگیل تناسلی کمی با درد همراه است.

درمان زگیل تناسلی با لیزر

لیزر درمانی یکی از روش های درمان است که به تجربه و تبحر پزشک نیاز دارد و در مواقعی که ضایعه بزرگ باشد از این روش استفاده می شود. استفاده از لیزر به منظور درمان در یک جلسه انجام می گردد. لیزر عمق نفوذ مناسب تری خواهد داشت و احتمال اسکار پوستی بسیار کمتر خواهد بود. اما درمان گرانتری خواهد بود ولی مدت زمان بهبودی و رسیدن به نتیجه مطلوب کوتاه تر خواهد بود.

جراحی

سریعترین روش و آخرین روش درمان جراحی است. زمانی که ضایعه بسیار زیاد باشد در این مواقع بهترین روش درمان جراح می باشد. قبل از انجام جراحی بهتر است ابتدا از ضایعه نمونه برداری صورت گیرد تا پس از بررسی و تشخیص نوع ویروس سپس جراحی صورت گردد. در دختران جوان امکان انجام تست دهانه رحم وجود نخواهد داشت.

درمان زگیل تناسلی داخلی

زمانی که زگیل تناسلی در ناحیه داخلی واژن ایجاد شده باشد قبل از اقدام به هر گونه درمان ابتدا باید میزان وسعت بیماری بافت داخلی واژن و دهانه رحم مشخص گردد. در این مواقع به منظور تشخیص ابتدا باید توسط متخصص زنان و زایمان معاینه دهانه رحم انجام شود در این زمان اگر زخم و تغییر شکل ایجاد شده باشد کاملا به وضوح می توان مشاهده نمود.

شایان ذکر است، در اکثر مواقع در ابتدای بیماری هیچ گونه ضایعه ای در معاینه قابل مشاهده نخواهد بود و بهترین روش تشخیص در این مواقع استفاده از دستگاه کولپوسکوپی می باشد. با استفاده از آن می توان به بزرگ نمایی ناحیه تناسلی داخلی پرداخت تا ضایعه دیده شده و سپس نمونه برداری صورت گیرد. درمان زگیل تناسلی پس از نتیجه نمونه برداری مشخص می گردد و بهتر است به منظور انتخاب بهترین روش درمان زگیل تناسلی به بهترین متخصص زنان و زایمان مراجعه نمایید.

بهترین روش درمان زگیل های تناسلی مقاوم با عود متعدد چیست؟

در مواردی که زگیل های تناسلی بسیار زیاد هستند و به درمان مقاومند یا عود متعدد دارند بایستی تحت درمان سایر روش ها قرار بگیرند. درمان های همچون کرایوتراپی، فریزکردن یا کوتر و لیزر مورد استفاده قرار گیرد که قابل توجه است بهترین روش درمان که میزان اثر دهی بیشتری در چنین شرایطی دارد لیزر می باشد. درمان زگیل با HPV متفاوت است. زگیل های پوستی قابل درمان است اما HPV درمان قطعی ندارد.

ادامه مطلب

admin

2022-01-02

رابطه جنسی بعد از درمان زگیل تناسلی به چه صورت ادامه می یابد؟ آیا باید نگران فعالیت های جنسی خود بعد از درمان زگیل تناسلی باشیم؟ این ویروس چه تاثیری بر روی زندگی فرد دارد؟ در این مقاله به این سوالات پاسخ داده شده است.

اول از همه باید بگوییم که نگران نباشید. ابتلا به زگیل تناسلی از مواردی است که حتما باید بدون احساس خجالت، راجع به آن با پزشکتان صحبت کنید. احتمال زیادی وجود دارد که این بیماری آنقدر که شما فکر می‌کنید، جدی نباشد. بله، درست است که ابتلا به انواع خاصی از زگیل تناسلی می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان شود. حتی اگر زگیل تناسلی تبدیل به سرطان شود؛ باز هم می‌توان با انجام آزمایش‌های منظم آن را تشخیص داد و درمان کرد (یا حتی از آن پیش‌گیری کرد).

با شنیدن این خبر شگفت‌زده خواهید شد که در واقع بیشتر افرادی که از لحاظ جنسی، فعال هستند؛ می‌توانند ویروس زگیل تناسلی داشته باشند و آن را منتقل کنند. در حال حاضر حدود ۷۹ میلیون آمریکایی به این ویروس مبتلا هستند. قطعا هنوز هم می‌خواهید برای درمان این بیماری کاری انجام دهید. برای خلاص شدن از شر زگیل تناسلی باید به یک متخصص درمان زگیل تناسلی مراجعه کنید. اگر چه این زگیل‌ها می‌توانند خودبه‌خود بهبود یابند؛ اما معمولا برای بهبودی کامل آنها زمان زیادی لازم است و همیشه خطر ابتلای دوباره به آن نیز وجود دارد. احتمال دارد پزشک بخواهد برای اطمینان بیشتر سلولهای پیش‌ سرطانی آن دسته از زنانی که نتیجه غیرعادی از آزمایش پاپ اسمیر دریافت کرده باشند را بررسی کند.

تاثیر ویروس زگیل تناسلی بر زندگی جنسی فرد

اگرچه تصمیم راجع به این موضوع کاملا شخصی است ولی ما به شما توصیه می‌کنیم که اگر به این ویروس مبتلا شده‌اید، به همسر خود بگویید. این نکته را به خاطر داشته باشید که شما هیچ کار اشتباهی انجام نداده‌اید و لازم نیست برای هیچ چیز عذرخواهی کنید. بهتر است قبل از مطلع کردن همسرتان، کمی راجع به این ویروس مطالعه کنید تا بتوانید به سوالات او پاسخ دهید.

راه های انتقال ویروس

ویروس زگیل تناسلی می‌تواند از راه تماس پوستی با واژن یا برقراری رابطه جنسی دهانی منتقل شود؛ یعنی راه‌های انتقال این ویروس شامل موارد زیر است:

تماس آلت جنسی با واژن

تماس آلت جنسی با مقعد

تماس دستگاه تناسلی با دهان

اگر نگران انتقال این ویروس به شریک جنسیتان هستید؛ می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت، از کاندوم یا کاندوم دهانی استفاده کنید. پس از مطلع کردن همسرتان، تصمیم برقراری رابطه جنسی به هر دو نفرتان بستگی خواهد داشت. از آن‌جایی که معمولا این بیماری مسری است؛ ممکن است ترجیح دهید ابتدا این بیماری را درمان کنید. ممکن است متخصص پوست به شما توصیه کند که زگیل‌ها را فریز کنید ( روش کرایوتراپی ) یا تا زمان نابودی کامل زگیل‌ها، کرم تجویزشده او را به طور منظم روی آن‌ها بمالید. احتمال دارد پزشک برای درمان زگیل‌های تناسلی حادتر برای نابودی بافت این زگیل‌ها، استفاده از تری‌کلرواستیک‌اسید یا پودوفیلین (مایعی که زگیل‌ها را از بین می‌برد) را تجویز کند. در برخی از این روش‌های درمانی باید در بازه‌های زمانی مشخص‌شده به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین می توانید مقاله ی پماد زگیل تناسلی را در این سایت مشاهده کنید.

اگر بدون هیچ نشانه و علامتی به ویروس زگیل تناسلی مبتلا شوید؛ هم‌چنان احتمال دارد این عفونت را به همسرتان انتقال دهید. دوباره باید ذکر کنیم که حدود ۹۰% بیماران مبتلا به زگیل تناسلی خود به‌ خود بهبود می‌یابند و مبتلا به سرطان هم نمی‌شوند. در نتیجه خیلی کم پیش می‌آید که ابتلا به این ویروس بتواند تاثیر بدی روی سلامت همسرتان بگذارد. ممکن است برخی افراد نگران این باشند که ویروس زگیل تناسلی را به شریک جنسی خود انتقال دهند و شریک جنسیشان نیز دوباره این ویروس را به خود شخص انتقال دهد و این روند تبادل ویروس ادامه یابد. لازم نیست نگران باشید: اگر یک بار به این ویروس مبتلا شوید، دیگر به آن مبتلا نخواهید شد. البته باید این نکته را به خاطر بسپارید که از آن‌جایی که ویروس زگیل تناسلی انواع مختلفی دارد؛ ممکن است بعدها به نوع دیگری از این ویروس مبتلا شوید.

نگرانی از زگیل تناسلی و رابطه جنسی

اگر همسرم مبتلا به ویروس زگیل تناسلی باشد، باید چه کنم؟

ممکن است در حال حاضر همسرتان کمی نگران و سراسیمه باشد. اگر او تشخیص خود را با شما در میان بگذارد یعنی به شما اعتماد دارد و برایش مهم هستید. پس شما هم به گونه‌ای با او برخورد کنید که بفهمد به او اعتماد دارید و برایتان فرد مهمی است. بهتر است در مرحله اول بفهمید که ویروس زگیل تناسلی چیست و چگونه پیشرفت می‌کند. این ویروس که با نام ویروس پاپیلوما انسانی هم شناخته می‌شود؛ یکی از رایج‌ترین عفونت‌های جنسی قابل انتقال از راه رابطه جنسی است و بیش از ۱۰۰ نوع مختلف از آن شناخته‌ شده است. اگرچه این ویروس می‌تواند تبدیل به سرطان شود اما ۹۰% بیماران مبتلا به آن، خود به خود بهبود می‌یابند (حتی بدون این‌که هیچ نشانه و علامتی داشته باشند). معمولا مدت زمان بهبود یافتن بیماران بین یک تا دو سال است.

آیا داشتن زگیل تناسلی نشانه ی خیانت است؟

باید بدانید که ابتلا به ویروس زگیل تناسلی به معنای خیانت، بی‌وفایی یا بی‌بند و باری شریک جنسیتان نیست. حتی افرادی که تنها یک شریک جنسی دارند هم می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. در واقع افرادی که از لحاظ جنسی فعال باشند، می‌توانند از طریقی این ویروس را به دیگران منتقل کنند.

آیا این ویروس با دست زدن هم منتقل می شود؟

ویروس زگیل تناسلی می‌تواند از راه تماس پوستی و برقراری رابطه از طریق اندام‌های جنسی، مقعد یا دهان منتقل شود. حتی این ویروس می‌تواند از راه تماس دست با اندام جنسی نیز به فرد دیگر سرایت کند. بنابراین اگر همسرتان مبتلا به این ویروس شده باشد؛ شانس ابتلای شما به آن نیز بالاست. البته این به آن معنا نیست که باید تا آخر عمرتان مجرد باقی بمانید. از آن‌جایی که احتمال تبدیل این بیماری به سرطان خیلی کم است و از آن‌جایی که بیشتر سرطان‌ های مرتبط با این ویروس می‌توانند درمان شوند (یا حتی زودتر پیشگیری شوند)؛ احتمالا برقراری رابطه جنسی مشکل خاصی ایجاد نخواهد کرد. اگر همسرتان زگیل تناسلی دارد، احتمال این‌که ویروسی که به آن دچار شده، پیش سرطانی باشد؛ بسیار کم است. البته باز هم تاکید می‌کنیم که زگیل تناسلی مسری است و سازگاری با آن مشکلات و عواقبی خواهد داشت. اگر از قبل با زگیل تناسلی همسرتان تماس داشته‌اید، احتمالا چند هفته تا چند ماه بعد نشانه‌های ابتلا به این بیماری را در خود مشاهده خواهید کرد. اگر این علائم را مشاهده کردید، نگران نباشید. فقط کافی است به یک متخصص مراجعه کنید.

اگر قصد برقراری رابطه جنسی دارید اما نگران خطر عفونی شدن آن هستید؛ می‌توانید از کاندوم یا کاندوم دهانی استفاده کنید. اگرچه استفاده از این موارد هم نمی‌تواند تضمینی برای پیش‌گیری از ابتلا به ویروس زگیل تناسلی باشد اما خطر عفونی شدن آن تا حد زیادی کاهش می‌یابد. کاندوم نمی تواند به طور کامل از انتقال ویروس اچ پی وی جلوگیری نماید.

کارهای مورد نیاز برای کاهش شانس ابتلا

حتی اگر خودتان و همسرتان به این ویروس مبتلا نباشید، باز هم احتمال این که هر دو نفرتان از طریقی به این بیماری دچار شوید؛ وجود دارد. اگر کمتر از 26 سال سن داشته باشید، می‌توانید واکسن HPV تزریق کنید. تزریق این واکسن از ابتلا به انواع خاصی از ویروس‌های زگیل تناسلی جلوگیری می‌کند. در میان این ویروس‌ها، ویروس زگیل تناسلی و سرطان هم وجود دارند (البته اگر بیشتر از ۲۶ سال سن داشته باشید، باز هم می‌توانید این واکسن را تزریق کنید. فقط باید قبل از آن با پزشکتان مشورت کنید). اگر بیشتر از ۱۵ سال داشته باشید، باید این واکسن را در سه دوز در طی شش ماه تزریق کنید. اگر از قبل مبتلا به ویروس زگیل تناسلی باشید، تزریق این واکسن آن را درمان نمی‌کند ولی می‌تواند از ابتلای دوباره به آن در آینده جلوگیری کند.

داشتن رابطه جنسی ایمن نیز یکی دیگر از راه‌ های موثر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس زگیل تناسلی است. استفاده از کاندوم یا کاندوم دهانی می‌تواند میزان تماس پوستی را به حداقل برساند و احتمال ابتلا به این ویروس را نیز به حداقل برساند. قطعا پرهیز از برقراری رابطه جنسی راه مطمئنی برای ابتلا به ویروس زگیل تناسلی نیست. در ضمن برقراری رابطه جنسی با افراد متعدد، خطر ابتلا به این ویروس را افزایش می‌دهد. بهتر است که زنان هر سه سال یک بار، آزمایش پاپ اسمیر بدهند تا احتمال وجود سلول‌ های پیش‌سرطانی در بدنشان بررسی شود. در این صورت اگر فردی مبتلا به ویروس پیش سرطانی زگیل تناسلی باشد، در سریع‌ترین زمان ممکن می‌توان آن را تشخیص داد و نسبت به درمان آن اقدام کرد. بیماری ویروس زگیل تناسلی از رایج‌ترین بیماری‌های آمیزشی است اما در عین حال درمان این بیماری نیز بسیار ساده است. نیازی نیست که از ترس ابتلا به این بیماری از عاشق شدن یا برقراری رابطه جنسی پرهیز کنید؛ فقط باید صادق و باهوش باشید و از خودتان و عزیزانتان مراقبت کنید. به‌هرحال احتمالا موثرترین راهکاری که می‌توان در زندگی به کار برد، همین راهکار باشد.

رابطه جنسی بعد از انجام کرایوتراپی

زنان

پس از درمان زگیل های واژن یا دهانه رحم، به موارد زیر توجه نمایید:

ممکن است برای ۱-۳ هفته، ترشح واژینال آبکی داشته باشید.

به مدت ۲ تا ۳ هفته باید به جای تامپون از دستمال های بهداشتی استفاده نمایید.

تا زمان بهبودی ناحیه تحت درمان، معمولاً طی ۱ تا ۳ هفته، از برقراری رابطه جنسی با دخول یا دوش گرفتن خودداری کنید.

مردانی که تحت درمان زگیل های تناسلی در ناحیه آلت، بیضه یا مجرای ادرار قرار می گیرند، باید تا زمان بهبودی ناحیه تحت درمان و از بین رفتن درد، از برقراری رابطه جنسی با دخول خودداری کنند که معمولاً، بسته به اندازه محدوده تحت درمان، ۱ تا ۳ هفته طول می کشد.

ادامه مطلب

admin

2022-01-01

کرایوتراپی به معنی فریز کردن ضایعات پوستی مثل خال،زگیل،کک ومک و میخچه و دیگر ضایعات پوستی است. کرایوتراپی به وسیله دستگاه کرایو انجام می شود، مخزن این دستگه حاوی ازت مایع یا نیتروژن مایع است. شایع ترین ماده کاربردی در کرایوتراپی ،نیتروژن مایع با درجه حرارت 196- درجه سانتیگراد است . ازت مایع در این دستگاه باعث تولید سرما شدید می شود که زمانی که روی ضایعه مورد نظر اسپری می شود دمای ضایعه را به سرعت وب ه مقدار قابل توجهی پایین می آورد، این امر باعث فریز شدن و مرگ سلولی ضایعه می شود. این روش به صورت سرپایی انجام می شود و حدود یک ساعت زمان می برد.کرایوتراپی عوارضی بعد از اسپری کردن ندارد، البته سوزش و درد ناحیه ممکن است در بعضی افراد پیش بیاید که امری طبیعی است. معمولا نیاز به مراقبت خاصی ندارد فقط فرد بیمار باید از دستکاری کردن آن محل اجتناب کند.

اگر بعد از گذشت چند روز علائم غیر عادی دیده شود مثل تورم بیش از حد، خونریزی و حتی درد شدید، مراجعه به متخصص پوست ضروری است. بعد از کرایوتراپی ضایعه پوستی به صورت تاول سفید یا قرمز و یا حتی کبودی مشاهده می شود و سپس بعد از پوسته پوسته شدن از پوست به طور کامل جدا می شود. بیشتر اوقات افراد نیاز به تکرار فریز کردن دارند. ممکن است بعد از گذشت چندین هفته هنوز اثراتی مثل رنگ پریدگی، بی حسی و ریزش موی آن منطقه از بین نرود اما جای هیچ گونه نگرانی نیست تمام این علائم طی چند ماه کاملا از بین می روند. در طی این مدت بدن بیمار با تولید سلول های جدید، بافت جدیدی را روی محل مورد نظر جایگزین می کند، تا اثری از هیچ گونه لک و ضایعه ای روی پوست باقی نماند .جز در موارد معدودی که فقط محل درمان به صورت لکه سفید کم رنگ باقی می ماند.

مراقبت های بعد از کرایوتراپی

بعد از انجام کرایوتراپی لازم است توسط فرد مراقبت هایی صورت گیرد که در ادامه مطلب به بیان توضیحاتی در رابطه با این مراقبت ها پرداخته می شود .

۱– شستشوی زخم بعد از کرایو

فرد باید به محض اجازه پزشک، زخم خود را با آب گرم و صابون آنتی باکتریال پاک سازی کند. ناحیه درمان شده باید از روز پس از فرایند به صورت روزانه به وسیله آب و صابون فاقد رایحه شسته شود. آن ناحیه باید بدون پوشش رها شود. در صورت وجود ترشحات می توان آن ناحیه را با یک بانداژ پوشاند. در صورتی که قسمت درمان شده دچار دلمه شود می توان تا هنگامی که از بین برود بر روی آن وازلین اعمال کرد. همچنین او می تواند با خیس کردن یک گاز استریل به وسیله هیدروژن پراکسید و مالیدن آن به آرامی بر روی زخم، پوست و دلمه های ناشی از زخم را بردارد.

۲– پانسمان زخم

فرد باید پس از پاک سازی زخم فورا بانداژ خود را عوض کرده و تا هنگام التیام زخم آن را پوشیده نگه دارد. در برخی موارد، ممکن است فرد در چند روز تا چند هفته اول پس از عمل کرایو ،نیاز به استفاده از یک بانداژ هیدرواکتیو داشته باشد. این بانداژ حاوی موادی است که سرعت بهبود زخم را بیشتر کرده و از عفونت جلوگیری می کند.

۳– جلوگیری از ایجاد عفونت

بیمار باید با پاک سازی تاول ها و زخم های باز شده به صورت دو بار در هفته و به وسیله صابون آنتی باکتریال از ابتلا به عفونت جلوگیری کند. همچنین پیشنهاد می شود که قبل از اعمال یک بانداژ تازه، مقدار کمی ژل پترولیوم به محل اضافه شود.

۴– مصرف داروهای تجویز شده

بیمار باید دارو های تجویز شده توسط پزشک، مانند مسکن ها و آنتی بیوتیک ها را مصرف کند. فرد می تواند جهت تسکین درد های خفیف از استامینوفن بدون نسخه هر سه تا چهار ساعت استفاده کند.

۵– مراجعه به پزشک برای بررسی زخم ها

فرد باید در ملاقات های برنامه ریزی شده با پزشک شرکت کرده و در صورت ابتلا به تاول، تورم، خونریزی، قرمزی یا ترشح در نزدیکی ناحیه زخم قبل از ملاقات بعدی با پزشک تماس گیرد. در صورتی که بیمار به تب یا دردی شدید مبتلا شود باید فورا با پزشک خود تماس گیرد. در صورت خونریزی شدید فرد باید فورا به دنبال مراقبت های اورژانسی پزشکی باشد.

۶– جلوگیری از خونریزی

در صورت بروز هر گونه خونریزی، باید با استفاده از یک گاز تمیز به مدت ۱۵ دقیقه بر روی آن ناحیه محکم فشار داده شود. در صورت متوقف نشدن خونریزی، این مرحله باید تکرار شود. در صورتی که پس از تکرار این مرحله خونریزی متوقف نشود باید با مطب پزشک تماس گرفته شود.

۷– استفاده نکردن از صابون های رایحه دار در محل

تا زمانی که ناحیه درمان شده بهبود نیافته است نباید از صابون های رایحه دار، آرایش یا لوسیون ها استفاده شود. این بهبود حداقل 10 روز پس از فرایند به طول می انجامد. احتمال دارد تعدادی از مو های ناحیه درمان شده ریزش کرده و این ریزش به صورت دائمی باشد. ریزش موها به عمقی از پوست بستگی دارد که سرما به آن نفوذ کرده است. هنگامی که ناحیه درمان شده بهبود یافت، جهت محافظت از آن در برابر تشکیل جای زخم باید مقدار زیادی ضد آفتاب با عدد SPF حداقل 30 اعمال کرد. SPF واحد میزان عامل محافظت کننده در برابر آفتاب می باشد. ممکن است تا حداکثر یک سال پس از انجام فرایند تغییر رنگی در ناحیه درمان شده به وجود آید. این تغییر رنگ می تواند شامل قرمز شدن، صورتی شدن و تیره تر یا روشن تر شدن پوست شود. امکان دارد برخی افراد این تغییر رنگ را حتی برای مدتی بیشتر و یا به صورت دائم داشته باشند.

۸– مراقبت هنگام بروز علائم

در صورت داشتن موارد زیر باید با پزشک یا پرستار خود تماس گرفته شود:

دمای بدنی ۳۸ درجه یا بالا تر

لرز

داشتن هر کدام از علائم زیر در ناحیه درمان شده یا اطراف آن:

قرمزی یا تورمی که وسعت آن به نواحی درمان نشده پوست نیز کشیده شود

افزایش درد یا ناراحتی در ناحیه درمان شده

گرم یا سفت بودن پوست ناحیه درمان شده

افزایش ترشحات زرد یا سبز از ناحیه درمان شده

بوی بد

خونریزی که پس از اعمال فشار بر روی آن متوقف نمی شود.

مطلب مرتبط: کرایوتراپی بهترین راه درمان زگیل تناسلی

بعد از کرایوتراپی احتمال بروز تاول بسیار زیاد می باشد، این تاول های در برخی از موارد به رنگ سفید می باشند و در برخی موارد دیگر به علت خونریزی قرمز یا بنفش هستند نگرانی در رابطه با این تاول ها نداشته باشید طبیعی می باشد . در صورتی که ناحیه تحت درمان در اطراف چشم باشد ممکن است در صبح بعد از عمل با پف چشم رو برو شوید . تورماتی که بعد از کرایوتراپی مشاهده می شود به مرور زمان بهبود می یابند . با گذشت زمان در ناحیه ای که کرایوتراپی شده است پوسته پوسته شدن رخ می دهد و به مرور زمان تاول ایجاد شده خشک می شود .

ادامه مطلب

admin

2021-12-29

تبخال تناسلی یک بیماری مقاربتی (STD) است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) یا نوع 2 (HSV-2) ایجاد می شود. این عفونت در دنیا بسیار شایع است. عفونت HSV-2 در بین زنان شایع تر از مردان است. درصد مبتلایان طی سال‌های 2015-2016 به ترتیب 1.9% در مقابل 8.2% در بین افراد تا 49 ساله بوده است. این امر احتمالاً به این دلیل است که عفونت دستگاه تناسلی در طول رابطه جنسی آلت تناسلی-واژن راحت‌تر از مردان به زنان نسبت به زنان به مردان منتقل می‌شود. بیشتر افراد آلوده ممکن است از عفونت خود بی اطلاع باشند. به صورت متوسط تخمین زده می شود که حدود 87.4 درصد از افراد تا 49 ساله آلوده به تبخال تناسلی هرگز تشخیص بالینی دریافت نکرده اند.

افراد چگونه به تبخال تناسلی مبتلا می شوند؟

عفونت ها از طریق تماس با ویروس تبخال تناسلی در ضایعات تبخال، سطوح مخاطی، ترشحات تناسلی یا ترشحات دهانی منتقل می شوند. HSV-1 و HSV-2 می توانند از مخاط یا پوست دهان یا تناسلی با ظاهر طبیعی خارج شوند. به طور کلی، یک فرد تنها می تواند عفونت HSV-2 را در حین تماس تناسلی با فردی که دارای عفونت تناسلی HSV-2 است، بگیرد. با این حال، دریافت رابطه جنسی دهانی از یک فرد مبتلا به عفونت دهانی HSV-1 می تواند منجر به ابتلا به عفونت HSV-1 تناسلی شود. انتقال معمولاً از تماس با شریک آلوده ای که ضایعات قابل مشاهده ای ندارد و ممکن است نداند که آلوده است، رخ می دهد. در افراد مبتلا به عفونت HSV-2 بدون علامت، انتشار HSV تناسلی در 10.2 درصد از روزها اتفاق می‌افتد، در حالی که این میزان در افراد دارای عفونت علامت‌دار 20.1 درصد است.

علائم تبخال تناسلی

اکثر افراد آلوده به تبخال تناسلی بدون علامت هستند یا علائم بسیار خفیفی دارند که مورد توجه قرار نمی گیرد یا با بیماری پوستی دیگری اشتباه گرفته می شوند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ضایعات تبخال معمولاً به صورت یک یا چند وزیکول یا تاول های کوچک روی یا اطراف اندام تناسلی، مقعد یا دهان ظاهر می شوند. متوسط دوره کمون برای عفونت اولیه تبخال 4 روز (محدوده 2 تا 12) پس از مواجهه است. وزیکول ها شکسته می شوند و زخم های دردناکی بر جای می گذارند که ممکن است دو تا چهار هفته بعد از عفونت اولیه تبخال بهبود یابد. تجربه این علائم به عنوان اولین دوره تبخال شناخته می شود.

تظاهرات بالینی تبخال تناسلی بین شیوع اول و دوره عود کننده (یعنی بعدی) متفاوت است. دوره اول تبخال اغلب با طولانی تر شدن ضایعات تبخال، افزایش گسترش ویروس (که احتمال انتقال HSV را بیشتر می کند) و علائم سیستمیک از جمله تب، بدن درد، تورم غدد لنفاوی یا سردرد همراه است. شیوع مکرر تبخال تناسلی شایع است و بسیاری از بیمارانی که عود را تشخیص می دهند دارای علائم پیش درآمد هستند، یا درد موضعی ناحیه تناسلی، یا سوزن سوزن شدن یا درد تیر کشیدن در پاها، لگن یا باسن، که ساعت ها تا روزها قبل از فوران ضایعات تبخال رخ می دهد. . علائم شیوع مکرر معمولاً کوتاه‌تر و شدت کمتری نسبت به اولین شیوع تبخال تناسلی دارند. مطالعات طولانی مدت نشان داده است که تعداد شیوع های مکرر علامت دار ممکن است در طول زمان کاهش یابد. عود و ریزش تحت بالینی برای عفونت تناسلی HSV-1 بسیار کمتر از عفونت HSV-2 تناسلی است.

عوارض تبخال تناسلی

تبخال تناسلی ممکن است باعث زخم‌های دردناک تناسلی شود که می‌تواند در افرادی با سیستم ایمنی سرکوب‌شده، مانند افراد مبتلا به HIV، شدید و پایدار باشد. هر دو HSV-1 و HSV-2 همچنین می توانند عوارض نادر اما جدی مانند مننژیت آسپتیک (التهاب پوشش های داخلی مغز) ایجاد کنند. ایجاد ضایعات خارج تناسلی (مانند باسن، کشاله ران، ران، انگشت یا چشم) ممکن است در طول دوره عفونت رخ دهد. برخی از افرادی که به تبخال تناسلی مبتلا می‌شوند نگرانی‌هایی در مورد تأثیر آن بر سلامت کلی، زندگی جنسی و روابط خود دارند. همچنین ممکن است خجالت، شرم و انگ قابل توجهی در ارتباط با تشخیص تبخال وجود داشته باشد که می تواند به طور قابل ملاحظه ای در روابط بیمار تداخل ایجاد کند. پزشکان می توانند این نگرانی ها را با تشویق بیماران به درک این موضوع که اگرچه تبخال قابل درمان نیست، یک وضعیت قابل کنترل است، برطرف کنند. سه گام مهمی که ارائه دهندگان می توانند برای بیماران تازه تشخیص داده شده خود بردارند عبارتند از: دادن اطلاعات، ارائه منابع پشتیبانی، و کمک به تعریف گزینه های درمان و پیشگیری. می توان به بیماران توصیه کرد که خطر انتقال تبخال تناسلی را می توان با افشای عفونت به شرکای جنسی، اجتناب از رابطه جنسی در طول شیوع مکرر، استفاده از درمان سرکوبگر ضد ویروسی، و استفاده مداوم از کاندوم کاهش داد، اما حذف نکرد. از آنجایی که تشخیص تبخال تناسلی ممکن است بر ادراک در مورد روابط جنسی موجود یا آینده تأثیر بگذارد، برای بیماران مهم است که بدانند چگونه با شرکای جنسی در مورد بیماری های مقاربتی صحبت کنند. همچنین عوارض بالقوه ای برای زنان باردار و فرزند تازه متولد شده او وجود دارد.

ارتباط بین تبخال تناسلی و HIV

بیماری اولسراتیو تناسلی ناشی از تبخال، انتقال و ابتلا به عفونت HIV را از طریق رابطه جنسی آسان تر می کند. اگر افراد مبتلا به عفونت تبخال تناسلی از نظر تناسلی در معرض HIV قرار گیرند، تخمین زده می شود که خطر ابتلا به HIV 2 تا 4 برابر افزایش می یابد. 13-1 زخم یا شکستگی در پوست یا غشاهای مخاطی (پوشش دهان، واژن و رکتوم) ناشی از عفونت تبخال ممکن است محافظتی که معمولاً توسط پوست و غشاهای مخاطی در برابر عفونت ها، از جمله HIV ارائه می شود، به خطر بیاندازد. علاوه بر این، داشتن تبخال تناسلی باعث افزایش تعداد سلول های CD4 (سلول هدف برای ورود HIV) در مخاط تناسلی می شود. در افراد مبتلا به HIV و تبخال تناسلی، فعال سازی موضعی تکثیر HIV در محل عفونت تبخال تناسلی می تواند خطر انتقال HIV را در حین تماس با دهان، واژن یا رکتوم شریک جنسی غیر آلوده به HIV افزایش دهد.

تبخال تناسلی چگونه تشخیص داده می شود؟

تست های تقویت اسید نوکلئیک HSV (NAAT) حساس ترین و اختصاصی ترین تست های موجود برای تشخیص تبخال هستند. با این حال، در برخی موارد، کشت ویروسی تنها آزمایش موجود است. حساسیت کشت ویروسی می تواند کم باشد، به خصوص در میان افرادی که ضایعات عود کننده یا بهبودی دارند. از آنجایی که ریزش ویروس متناوب است، ممکن است فردی به عفونت تبخال تناسلی مبتلا شود، حتی اگر توسط NAAT یا کشت شناسایی نشده باشد. آزمایش‌های ویروس‌شناسی نوع خاص را می‌توان برای تشخیص تبخال تناسلی در زمانی که فرد علائم مکرر دارد استفاده کرد. ضایعه بدون NAAT تاییدی، نتیجه کشت، یا دارای شریک مبتلا به تبخال تناسلی هم تست‌های ویروس‌شناسی و هم تست‌های سرولوژیک نوع خاص باید در محیط‌های بالینی که به بیماران مبتلا به عفونت‌های مقاربتی یا در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی خدمات ارائه می‌کنند، در دسترس باشند.

با توجه به محدودیت‌های عملکرد با تست‌های سرولوژیک نوع خاص در دسترس تجاری (به ویژه با نتایج با مقدار شاخص پایین [<3])، یک آزمایش تاییدی (Biokit یا Western Blot) با روش دوم باید قبل از تفسیر آزمایش انجام شود. اگر آزمایش‌های تأییدی در دسترس نباشد، باید قبل از انجام آزمایش‌های سرولوژیک، در مورد محدودیت‌های آزمایش‌های موجود مشاوره شود. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نیز باید آگاه باشند که نتایج مثبت کاذب رخ می دهد. در موارد مشکوک به اکتساب اخیر، آزمایش سرولوژیک در عرض 12 هفته پس از اکتساب ممکن است با نتایج آزمایش منفی کاذب همراه باشد.

آزمایش سرولوژیک HSV-1 بین عفونت دهان و تناسلی تمایز قائل نمی شود و معمولاً نباید برای تشخیص عفونت دستگاه تناسلی HSV-1 انجام شود. تشخیص عفونت دستگاه تناسلی HSV-1 با آزمایشات ویروس شناسی ضایعات تایید می شود. CDC غربالگری برای HSV-1 یا HSV-2 را در جمعیت عمومی به دلیل محدودیت های نوع خاص تست سرولوژیک توصیه نمی کند. 11 چندین سناریو که در آن تست‌های سرولوژیک HSV نوع خاص ممکن است مفید باشد عبارتند از:

بیماران با علائم تناسلی مکرر یا علائم غیر معمول و HSV NAAT یا کشت منفی.

بیماران با تشخیص بالینی تبخال تناسلی اما بدون تایید آزمایشگاهی؛ و

بیمارانی که گزارش داده اند که یک شریک به تبخال تناسلی دارند.

بیمارانی که در معرض خطر بالاتر عفونت هستند (به عنوان مثال، مراجعه برای ارزیابی STI، به ویژه آنهایی که دارای چندین شریک جنسی هستند)، و افراد مبتلا به HIV ممکن است نیاز به بررسی سابقه علائم تبخال تناسلی داشته باشند، به دنبال آن آزمایش سرولوژی در افراد دارای دستگاه تناسلی انجام شود.

آیا درمانی برای تبخال وجود دارد؟

هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد. با این حال، داروهای ضد ویروسی می‌توانند از شیوع بیماری در طول مدت زمانی که فرد دارو را مصرف می‌کند، پیشگیری یا کوتاه کند. علاوه بر این، درمان سرکوب‌کننده روزانه (یعنی استفاده روزانه از داروهای ضد ویروسی) برای تبخال می‌تواند احتمال انتقال به شریک جنسی را کاهش دهد. در حال حاضر هیچ واکسنی در دسترس تجاری وجود ندارد که در برابر عفونت تبخال تناسلی محافظت کند. واکسن‌های کاندید در حال آزمایش‌های بالینی هستند.

چگونه می توان از تبخال پیشگیری کرد؟

استفاده صحیح و مداوم از کاندوم های لاتکس می تواند خطر انتقال یا ایجاد تبخال تناسلی را کاهش دهد، اما به صورت کامل از بین نمی برد، زیرا ریزش ویروس تبخال می تواند در مناطقی اتفاق بیفتد که توسط کاندوم پوشانده نشده است. مطمئن‌ترین راه برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های مقاربتی، از جمله تبخال تناسلی، پرهیز از تماس جنسی یا قرار گرفتن در یک رابطه طولانی‌مدت تک همسری با شریکی است که برای بیماری‌های مقاربتی آزمایش شده و شناخته شده که آلوده نیست. در صورت وجود ضایعات تبخال یا سایر علائم تبخال، افراد مبتلا به تبخال باید از فعالیت جنسی با شریک زندگی خودداری کنند. مهم است که بدانید حتی اگر فردی علائمی نداشته باشد، باز هم می تواند شرکای جنسی را آلوده کند. باید به شرکای جنسی افراد آلوده توصیه شود که ممکن است آلوده شوند و برای کاهش خطر باید از کاندوم استفاده کنند. شرکای جنسی می توانند برای تعیین اینکه آیا به HSV آلوده هستند یا خیر، آزمایشاتی را انجام دهند.

درمان روزانه با والاسیکلوویر میزان انتقال HSV-2 را در زوج‌های ناسازگار و دگرجنس‌گرا که در آن‌ها شریک منبع سابقه عفونت دستگاه تناسلی HSV-2 دارد، کاهش می‌دهد. چنین زوج‌هایی باید تشویق شوند تا علاوه بر استفاده مداوم از کاندوم و اجتناب از فعالیت جنسی در طول عود، درمان ضد ویروسی سرکوب‌کننده را به عنوان بخشی از استراتژی برای جلوگیری از انتقال در نظر بگیرند.

مشاوره با افراد مبتلا به تبخال تناسلی و همچنین شریک جنسی آنها بسیار مهم است. می تواند به بیماران کمک کند تا با عفونت کنار بیایند و از گسترش بیشتر در جامعه جلوگیری کنند. دستورالعمل های درمان STI شامل پیام هایی است که بر اساس نوع تبخال تفکیک شده اند. شما در کلینیک تخصصی باران و در حضور کادر متخصص و آموزش دیده می توانید در کوتاه ترین زمان و بالاترین کارایی مشکلات مرتبط با ویروس تبخال تناسلی و سایر بیماری های آنوژنیتال را درمان و مدیریت نمایید.

ادامه مطلب

مطالب قدیمی

آناتومی زبان

علائم زگیل زبان

علل ابتلا

درمان زگیل زبان

درمان های خانگی

روغن درخت چای

پوست موز

سیب زمینی خام

آلوئه ورا

سیر

درمان دارویی

درمان جراحی

پیشگیری

بیماری پسوریازیس تناسلی چیست؟

علائم و نشانه ها

انواع پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس معکوس

پسوریازیس پلاکی

پسوریازیس روده ای

عوامل خطر

درمان با روش های پزشکی با دارو و پماد

روش های خانگی

علت انجام کولپوسکوپی چیست؟

آمادگی قبل از انجام کولپوسکوپی

کولپوسکوپی چگونه انجام می شود؟

آیا کولپوسکوپی درد دارد؟

آیا بیوپسی همراه با کولپوسکوپی انجام می شود؟

نمونه برداری از دهانه رحم

نمونه برداری از واژن

خطرات یا عوارض کولپوسکوپی

تفسیر جواب آزمایش کولپوسکوپی

پروتکل واکسیناسیون بر علیه HPV

برنامه واکسیناسیون بالغین

واکسیناسیون HPV در زنان 45-27 سال

مدت زمان حفاظت واکسن

نسل دوم واکسن های HPV

عوارض ناشی از واکسن

محلول اسید سالیسیلیک

عوارض اسید سالیسیلیک

پماد پودوفیلین

عوارض پودوفیلین

پماد آلدارا

پماد سینکاتچینز

عوارض پماد سینکاتچینز

محلول پودوفیلاکس

عوارض محلول پودوفیلاکس

پماد فرمالدئید

عوارض پماد فرمالدئید

درمان زگیل تناسلی با کرایوتراپی

درمان زگیل تناسلی با کوتریزاسیون

درمان زگیل تناسلی با لیزر

جراحی

درمان زگیل تناسلی داخلی

بهترین روش درمان زگیل های تناسلی مقاوم با عود متعدد چیست؟

تاثیر ویروس زگیل تناسلی بر زندگی جنسی فرد

راه های انتقال ویروس

نگرانی از زگیل تناسلی و رابطه جنسی

اگر همسرم مبتلا به ویروس زگیل تناسلی باشد، باید چه کنم؟

آیا داشتن زگیل تناسلی نشانه ی خیانت است؟

آیا این ویروس با دست زدن هم منتقل می شود؟

کارهای مورد نیاز برای کاهش شانس ابتلا

رابطه جنسی بعد از انجام کرایوتراپی

زنان

مراقبت های بعد از کرایوتراپی

۱– شستشوی زخم بعد از کرایو

۲– پانسمان زخم

۳– جلوگیری از ایجاد عفونت

۴– مصرف داروهای تجویز شده

۵– مراجعه به پزشک برای بررسی زخم ها

۶– جلوگیری از خونریزی

۷– استفاده نکردن از صابون های رایحه دار در محل

۸– مراقبت هنگام بروز علائم

افراد چگونه به تبخال تناسلی مبتلا می شوند؟

علائم تبخال تناسلی

عوارض تبخال تناسلی

ارتباط بین تبخال تناسلی و HIV

تبخال تناسلی چگونه تشخیص داده می شود؟

آیا درمانی برای تبخال وجود دارد؟

چگونه می توان از تبخال پیشگیری کرد؟

آخرین اخبار